Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Το δέος και η μελαγχολία της Πίνδου

http://www.kathimerini.gr/849233/article/ta3idia/me-aformh/to-deos-kai-h-melagxolia-ths-pindoy

Το αποτύπωμα της Ελλάδας στον χάρτη αποτελείται από δύο, χονδρικά, σημεία αναφοράς. Από τη μία ο πιτσιλωτός καμβάς των εκατοντάδων νησιών κι από την άλλη η κάθετη χερσόνησος με το σκληρό ανάγλυφο και πρωταγωνιστές τους ψηλούς ορεινούς της όγκους. Για εμάς τους «περίεργους» που προτιμούμε το βουνό από τη θάλασσα, η Πίνδος, «βασίλισσα των βουνών» του τόπου, είναι εκείνο το μέρος που αισθανόμαστε σαν καταφύγιο από την καθημερινή, εκτός φύσης, πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά, το φωτογραφικό λεύκωμα του Δημήτρη Διβάνη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μέλισσα, ομώνυμο της ξακουστής οροσειράς, είναι πολύτιμο τόσο για τους λάτρεις της Πίνδου όσο και για εκείνους που θέλουν νοητά να ταξιδέψουν σε ένα μέρος, από κάθε άποψη μοναδικό.
Η Πίνδος, όπως και ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα, είναι δύσκολος τόπος. Οι απότομες πλαγιές της, οι δυσπρόσιτες κορυφές, οι αφιλόξενες καιρικές συνθήκες στέκονταν πάντα εμπόδιο στην ανθρώπινη δραστηριότητα και κατοίκηση. Δεν είναι τυχαίο που εκεί πάνω κατέφευγαν διαχρονικά οι κάθε λογής «παράνομοι»· επαναστάτες του ’21, αντιστασιακοί της Κατοχής και αντάρτες του Εμφυλίου έφτιαξαν εκεί το σπίτι τους, ακριβώς για να δυσκολέψουν οποιονδήποτε να τους προσεγγίσει. Αυτήν τη γοητευτική αίσθηση του απρόσιτου περιέχουν και οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Διβάνη. Δημιουργημένα αποκλειστικά σε φιλμ και χωρίς καμία περαιτέρω επεξεργασία, τα κάδρα του επικεντρώνουν στο φυσικό περιβάλλον, είτε στην παρθένα του μορφή είτε με τις ανθρώπινες κατασκευές που αυτό (σε εκπληκτική αρμονική σχέση) ενσωματώνει. Μισογκρεμισμένα σπίτια, προχειροφτιαγμένα μαντριά, τοξωτές γέφυρες, φιδογυριστά μονοπάτια και αναλήμματα μετατρέπονται σε σύμβολα που ανακαλούν άλλες εποχές. Ταυτόχρονα, η ανθρώπινη μορφή καταγράφεται μόνο ως λανθάνων κομπάρσος, σχεδόν παράταιρη δίπλα στην πέτρα, το ξύλο, το νερό και το χιόνι.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

Η ουρά του αλόγου - Γιάννης Χαρούλης



Ο καβαλάρης τ' άλογο το `χε μες στην καρδιά του.
Που να `βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.
Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι, 
στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.
Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο, 
κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ' τον ίσκιο.
Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω, 
αστρίτης στραβογάνησε και δίνει δαγκωσιά του.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες
ο καβαλάρης το θρηνεί, χαϊδεύει τους λαγώνες.
«Σύντροφε που ξανοίγεσαι, που χάνεσαι και φεύγεις;
Ας δώσουμε όρκο. Με καιρούς θα σ' εύρω ή θα μ' εύρεις».
Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, σκυφτός την πόρτα ανοίγει, 
καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει.
Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν
το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ' αφήσαν.
Περνούσε κι ένας μάστορας που `μαθε στην Κρεμόνα
να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια, 
την πήρε κι έφτιαξε μ' αυτή δοξάρια ένα κι ένα.
Δυο μήνες έκανε ο νιος ν' ανοίξει παραθύρι
την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο πανηγύρι.
Εκεί `ταν λαουτιέρηδες που θέλαν' παρακάλια
ήταν κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια.
«Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.
Θέλω ν' ακούσω απ' τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω».

Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι, 
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι, 
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω, 
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.
Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.


Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΚ ΠΟΛΥΘΕΑΣ ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΟΥ

  ΑΘΗΝΑ              24/11/2016                                                  ΑΡ/ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ    3/2016


Αγαπητοί πατριώτες και φίλοι του συνδέσμου,

Ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ, θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την εμπιστοσύνη που μας δείξατε και μας τιμήσατε με την ψήφο σας στις εκλογές του Απριλίου. Σας υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε το καλύτερο για το σύνδεσμό μας,πάντα φυσικά με τη βοήθειά σας.

Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο έχει ως εξής:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΣΙΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΠΟΥΛΙΑΝΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΕΥΘΥΜΙΑ
ΤΑΜΙΑΣ
ΠΟΥΛΙΑΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΜΕΛΗ
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΠΑΛΑΓΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΑΝΑΠ. ΜΕΛΗ
ΚΩΤΙΚΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΚΩΤΙΚΑ ΕΦΗ

Θέλουμε επίσης να σας προσκαλέσουμε την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016 και ώρα 10.30 π.μ, στα γραφεία του συνδέσμου μας.Ελάτε να γνωριστούμε,να μας πείτε τις προτάσεις και τις ιδέες σας. Η παρουσία σας κρίνεται απαραίτητη και η βοήθειά σας   είναι πολύτιμη για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το έργο μας. Ελάτε να αποφασίσουμε μαζί την ημερομηνία και την ώρα για την ετήσια χοροεσπερίδα του συνδέσμου μας ή αν θέλετε να οργανώσουμε μια άλλη εκδήλωση.

Θέλουμε επίσης να σας ενημερώσουμε ότι η ετήσια κοπή της πίτας μας θα γίνει την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017 και ώρα 10.30 π.μ στα γραφεία του συνδέσμου μας.

Θα  σας περιμένουμε με χαρά να βραβεύσουμε τα παιδιά μας που αρίστευσαν στα σχολεία τους, τους νεοεισαχθέντες φοιτητές  και σας παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για τις βραβεύσεις, μέχρι την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017. Τις βεβαιώσεις της επιτυχίας των παιδιών μπορείτε να τις προσκομίσετε την ημέρα της εκδήλωσης στα γραφεία μας και φυσικά κρίνεται απαραίτητη η αυτοπρόσωπη παρουσία των παιδιών.



Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στα παρακάτω τηλέφωνα:

ü Σιδόπουλος Ιωάννης:                     210 2530094
ü Πουλιάνας Νεκτάριος:                  210 3454432
ü Καραγιάννη Ευθυμία:                    210 2634641
ü Πουλιάνας  Δημήτριος:                 210 5148437
ü Παλάγκας Δημήτριος:                    210 2612880
ü Αθανασίου Ανδρέας:                     210 9932676
ü Καλογερόπουλος Δημήτριος:       210 6823599

Ευχαριστούμε την κα Μπαλτατζή Αικατερίνη για τη δωρεά των 50 ευρώ στο ταμείο του συλλόγου, εις μνήμην του συζύγου της.
Ευχαριστούμε επίσης την κα Μπαλτατζή Πόπη για τη δωρεά των 50 ευρώ στο ταμείο του συλλόγου μας.

Σας ενημερώνουμε ότι έφυγε από κοντά μας το μέλος του συνδέσμου  Τριανταφύλλου Βασιλική. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά της.

Ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ, εύχονται σε όλους τους συγχωριανούς μας, τα μέλη και τους φίλους του συνδέσμου μας  ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ. ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ. ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.


      Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΙΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                                                    ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΕΥΘΥΜΙΑ


Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Τα πετρόχτιστα σπίτια του Ασπροποτάμου ! (μέρος Α΄) - Αναδημοσίευση από aspropotamos.org

Οι πέτρες είναι κάτι παραπάνω από άφθονες στην περιοχή του Ασπροποτάμου. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το κύριο υλικό κατασκευής οικιών υπήρξε η πέτρα. Η συγκόλληση της πραγματοποιούνταν με ασβέστη και άμμο. Ο ασβέστης έβγαινε από το κάψιμο λίθων στις διάφορες ασβεσταρίες των χωριών. Οι χτίστες ήταν κυρίως Ηπειρώτες από χωριά όπως το Μιχαλίτσι και τα Πράμαντα. Στα συνάζια πάνω από τα κουφώματα χρησιμοποιούνταν κεδρόξυλα λόγω της αντοχής τους. Στη μεριά της κύριας εισόδου υπήρχαν κενά στις δυο πλευρές όπου έμπαινε το ξύλο που ασφάλιζε την πόρτα. Tο πάχος των τοίχων άγγιζε τα 60 εκατοστά. Οι λόγοι που επέβαλαν τους παχύς τοίχους ήταν πρώτον η ανάγκη προστασίας από το κρύο και τη ζέστη και δεύτερον η ανάγκη αντοχής του βάρους της σκεπής των σχιστολιθικών πλακών. Οι σκεπές αποτελούνταν από κορμούς ελάτου και από πλάκες. Σα υλικά μεταφέρονταν με άλογα ακολουθώντας τα μονοπάτια των χωριών. Η τοποθέτηση των πλακών απαιτούσε έμπειρους και περίτεχνους τεχνίτες οι οποίοι προέρχονταν κυρίως από την Ήπειρο.
Οι οικίες αποτελούνταν από το ανώγι, το κατώγι, το κελάρι και η γωνιά. Σο ανώγι ήταν κυρίως χώρος υποδοχής των επισκεπτών. στη γωνιά υπήρχε το τζάκι, ο γίκος και ο μισιντρές (ντουλάπα) και χρησιμοποιούνταν ως υπνοδωμάτιο. Το κελάρι χρησίμευε ως χώρος αποθήκευσης τροφίμων είτε αγορασμένων είτε παραγομένων από την οικογένεια. Τα αρχοντικά καταλάμβαναν περισσότερο χώρο και όγκο, επίσης περιελάμβαναν μπαλκόνια ή προεξέχοντα τμήματα. Τέλος πολλά από αυτά περιελάμβαναν εντυπωσιακές εξώπορτες.
Σήμερα σώζονται αρκετά παραδοσιακά σπίτια στην περιοχή,τα οποία προκαλούν θαυμασμό. 

Ακολουθεί σχετικό αφιέρωμα με φωτογραφικό υλικό του aspropotamos.org.


Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Η ιστορία ενός τόπου , μιας κοινωνίας είναι οι ιστορίες των ανθρώπων της , των παιδιών της Πολυθέας…… να μια.

 ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του ΘΩΜΑ ΠΟΛΥΘΕΑΤΗΣ (1908-1967)
Νομίζω ότι η ιστορία ενός τόπου , μιας κοινωνίας είναι οι ιστορίες των ανθρώπων της ,  των παιδιών της Πολυθέας……   να μια.
Ο Σωτήριος Αθανασίου του Θωμά και της Βασιλικής, το γένος Χολέβα, γεννήθηκε στην Πολυθέα Ασπροποτάμου το 1908, τρίτο παιδί μετά τον Δημήτριο και την Ευθυμία και πριν το τέταρτο παιδί, την Μαρίκα.  Ο πατέρας Θωμάς, νοικοκύρης από τις παλαιότερες οικογένειες του χωριού, υπήρξε τυροκόμος και, όταν δεν τυροκομούσε, ασκούσε το επάγγελμα του βλαχοράφτη.  Το μαγαζί του βρισκόταν δίπλα στη βρύση του χωριού, όπου υπήρχε και το πατρικό του σπίτι ―χρόνια αργότερα το έκαψαν οι Ναζί.  Ατυχώς ο Θωμάς πέθανε νωρίς και ο Σωτήριος έμεινε ορφανός στα 13 του χρόνια.  Αμέσως εργάστηκε στο καφενείο του χωριού και κάποτε ξεστόμισε τη φράση, «Κιντέρια που έχει η ζωή!», γεγονός που του προσπόρισε για όλη του τη ζωή το παρατσούκλι «Ο κιντέριας» (από την τούρκικη λέξη keder, εμείς θα το λέγαμε «Ο στενοχώριας»).  Πολύ σύντομα ο Σωτήριος άφησε την αγαπημένη του Πολυθέα και ξενιτεύτηκε στην Αθήνα. Εκεί εργάστηκε κοντά στον τυρέμπορο αδελφό του πατέρα του Θωμά, τον Αριστείδη Αθανασίου, και έμαθε τo τυρεμπόριο. Ένα από τα προσόντα του ήταν η δεινότητα στην ποδηλασία: με το βαρέλι φέτα που κουβαλούσε ανέβαινε προς το Κολωνάκι πολλές φορές την εβδομάδα, περνώντας μπροστά από το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας.

Στον Ελληνικό Στρατό κατετάγη και εκπαιδεύθηκε στο Βελεστίνο, σε μονάδα ορεινού πυροβολικού.  Απολύθηκε με τον βαθμό του λοχία, μια και είχε τελειώσει το σχολαρχείο (τον καιρό  εκείνο απόφοιτος σχολαρχείου μετρούσε …) και είχε καλό χαρακτήρα.  Πριν τον πόλεμο του ’40 συνεταιρίστηκε με τον εξάδελφό του Σωτήριο Ντινόπουλο (2*) και ο συνεταιρισμός τους ευδοκίμησε.  Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος επιστρατεύτηκε, πούλησε το μερίδιό του στον συνεταίρο του και επιτέλεσε το καθήκον του προς την Πατρίδα.  Πολέμησε, επικεφαλής 10-15 ανδρών, στο αλβανικό μέτωπο με μεγάλη επιτυχία· στην ομάδα του αρκετοί ήταν συμπατριώτες του από τον Ασπροπόταμο.  Από την Πολυθέα είχε στρατιώτες τον Κώστα Σελιώνη και τον Χρίστο Μακκα, τον οποίο δεν δίστασε να απειλήσει με μετάθεση, όταν έκανε κατάχρηση της προσωπικής φιλίας τους.  Οι επιτυχίες της ομάδας βασίζονταν στην πίστη τους  στον Θεό, στο δίκαιο του αγώνα τους, στην τόλμη τους (πυροβολούσαν με επιτυχία από τα 600 μέτρα, ενώ θα μπορούσαν να απέχουν από την πρώτη γραμμή 1500 μέτρα) και στον αέρα που είχαν οι Βλάχοι να ταξιδεύουν στα βουνά με τα μουλάρια τους: τα όπλα τους ήταν λάφυρα του τουρκικού στρατού από τους βαλκανικούς πολέμους ―τα έψυχαν με τσουβάλια βουτηγμένα στο χιόνι.  Ο Σωτήριος κρατούσε ημερολόγιο το οποίο η σύζυγός του το θυσίασε για να αναθρέψει τα παιδιά του (το μουτζουρώσαμε) .  Πάντως, κάθε παραμονή 28ης Οκτωβρίου ο Σωτήριος μάς διηγιόταν την πολεμική του περιπέτεια.  Κατά σύμπτωση, το Πλατύ ποτάμι του Γιάννη Μπεράτη έχει την ίδια διαδρομή.  Το άδοξο τέλος των νικητών τούς βρήκε όλους ζωντανούς νικητές και την Ελλάδα προδομένη, ηττημένη.

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Δύο δράσεις στον Άγιο Δημήτριο. Άντε να πάρουν σειρά και τα ξωκλήσια

  1. Με πρωτοβουλία του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων Σεραφείμ, και με αρωγό τον πατήρ - Απόστολο αποφασίστηκε η ανακατασκευή της στέγης.
  2.  Με δωρεά συγχωριανού μας αναπαλαιώθηκε η πρόσοψη του ναού (αμμοβολή και αρμολόι).