Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018

Πρωτοβουλία Πολυθεατών: Παράκληση προς τους Πολυθεάτες για να συγκεντρωθεί το ποσό που υπολείπεται, ώστε να αγοραστεί απινιδωτής

  • Μετά την τελευταία παρουσίαση - ενημέρωση Πρώτων Βοηθειών και ΚΑΡ.Π.Α, Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση με απινίδωση που πραγμάτωσε ο Ε.Ο.Δ.Υ.Α (Εθελοντική Ομάδα Διάσωσης Υγειονομικών Αποστολών) στις 16 Αυγούστου και ώρα 12:30, στην πλατεία του χωριού μας, πρωτοβουλία πλαισιωμένη από ορισμένους έντιμους και ευαίσθητους Πολυθεάτες, προτάθηκε επιτέλους η αγορά αυτόματου απινιδωτή για το χωριό μας. Πρόκειται για μια συσκευή η οποία χορηγεί ηλεκτρικό ρεύμα με τη μορφή ηλεκτροσόκ, προκειμένου να επαναφέρει την καρδιά στον κανονικό της ρυθμό μετά από ανακοπή. Ο αυτόματος εξωτερικός απινιδωτής σε δημόσιο χώρο σώζει ζωές ανθρώπων που έχουν υποστεί καρδιακή ανακοπή. Έχοντας μαζέψει το αρχικό ποσό των 600 ευρώ ζητάμε από εσάς τους πολυθεάτες την οικονομική σας στήριξη για να συμπληρωθεί το ποσό των 450.00 ευρώ για την αγορά (1050) ευρώ στο σύνολό του. Σεβαστοί Πολυθεάτες, παράκληση θερμή, όσοι επιθυμείτε να συμμετάσχετε σε αυτή την προσπάθεια, με όποιο ποσό δύναται και μπορεί ο καθένας θα σας ήμασταν ευγνώμονες  για να έχει το χωριό μας ένα όπλο ζωής στη φαρέτρα του. 
  • Δείτε σχετικά με την καλοκαιρινή επίδειξη:                                                                                          https://el-gr.facebook.com/groups/34670818195/permalink/10155976167338196/?comment_tracking=%7B%22tn%22%3A%22O%22%7D



  • Επιπροσθέτως, θα προτείναμε να δημιουργηθεί μία τράπεζα αίματος για την Πολυθέα, ώστε  στην ανάγκη των συγχωριανών μας να εκδηλώνεται έμπρακτα η αλληλεγγύη. 
  • Στην προσπάθεια αυτή συμμετείχαν οικονομικά οι παρακάτω χωριανοί: Πουλιάνας Βασίλειος, Νινίκας Γεώργιος, Μπακάλη Κωνσταντινιά, Γκέρκα Χαρίκλεια, Αθανασίου Μαριάννα, Χελιδώνης Παναγιώτης, Νάστου Ιωάννα, Κλειτζιώτης Δημήτριος, Βαινάς Επαμεινώνδας, Τσολάκης Αθανάσιος, Μπακάλης Κωνσταντίνος, Πουλιάνας Νεκτάριος, Σύλλογος Πολυθεατών Τρικάλων και Λαρίσης.
  • ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 883/741212-62 (ΕΘΝΙΚΗ)

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

ΥΨΩΜΑ 731 και 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων

Η μάχη στο υψωμα 731, μία από τις πιο λαμπρές σελίδες του ελληνοιταλικου πολεμου, κατά την οποία σκοτώθηκαν και δύο Πολυθεατές!
Συγκεκριμένα από την Πολυθέα σκοτώθηκαν οι:

Δεκανέας Αθανασίου Δήμος του Δημητρίου

 Στρ/της Χριστοδούλου Δημήτριος του Κων/νου

http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.veterniko.gr%2F2013%2F10%2F731-5.html&h=AT3PY7Bfl-I6vohC5C-oeQQCm0F7ozLX--4jlYyrDWmqMpcbj3jjU-3QsedpEgeKS7z3ijMUSePHKRonWwaVehMjpGEfwrVUaYJTfV5Uy5q3NefydJUsJVe2QQ9WqMD15Lw&s=1

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

«Όταν φτιάχναμε κασέρι μοσχοβολούσε η γειτονιά» Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ενός από τους τελευταίους δραγοβιστινους τυροκόμους.

«Όταν Φτιάχναμε Κασέρι Μοσχοβολούσε Η Γειτονιά»
Το Dairy News ταξίδεψε μέχρι τον Τύρναβο για να συναντήσει τον απόμαχο της ελληνικής τυροκομίας, το φημισμένο Βλάχο κασερομάστορα Νικόλαο Γ. Αθανασίου, ο οποίος είναι σήμερα 92 ετών.

Συνέντευξη στο Θανάση Αντωνίου

Μείναμε μαζί του για πάνω από δύο ώρες κατά τη διάρκεια των οποίων, ο ακούραστος συνταξιούχος μας μίλησε για τη δουλειά του, μας ξενάγησε στο χώρο που κάποτε είχε την έδρα το προσωπικό του τυροκομείο, φωτογραφήθηκε μαζί μας και μας έδειξε παλιές φωτογραφίες του ιδίου και των προγόνων του, δέχτηκε να τον μαγνητοσκοπήσουμε και μας κέρασε καφέ και γλυκό του κουταλιού.
Μπήκε στην τυροκομία το 1941 και την άσκησε μέχρι το 1984, επί 42 έτη. Από το 1984 και μέχρι το 2009 όταν και βγήκε οριστικά στη σύνταξη σε ηλικία 83 ετών, εργαζόταν στο πλευρό της κόρης του η οποία είχε εταιρεία εμπορίας αναλώσιμων υλικών για την τυροκομία. Στη διάρκεια εκείνων των 25 ετών, είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί εκατοντάδες τυροκομεία σε όλη την Ελλάδα.
Η εμπειρία της συζήτησής μαζί του ήταν ευεργετική: αποκαλύπτει κάτι από το τεράστιο μέγεθος της προσπάθειας που κατέβαλαν σε αλλοτινούς καιρούς κάποιοι εμπνευσμένοι άνθρωποι για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, τροφοδοτεί όλους τους νεώτερους με κουράγιο για να συνεχίσουν κι εκείνοι στο δρόμο που ο ίδιος χάραξε και θέτει προ των ευθυνών τους, όλους όσους χαράσσουν πολιτικές σ΄ αυτό το κράτος κι ευθύνονται, σε μεγάλο βαθμό, για τα προβλήματα της τυροκομικής αγοράς.
  Ο Νικόλαος Γ. Αθανασίου, στην αυλή του σπιτιού του, στον Τύρναβο. Ένας από τους κορυφαίους κασερομάστορες της Θεσσαλίας, η ζωντανή μνήμη της ελληνικής τυροκομίας.
 Dairy News| Κύριε Νίκο, πείτε μας, πότε γεννηθήκατε και πότε ξεκινήσατε με την τυροκομία;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου|  Γεννήθηκα στις 15 Μαρτίου του 1926. Ο πατέρας μου ήταν τυρέμπορας. Από το 1936, όταν ήμουν 10 ετών, άρχισα σιγά- σιγά τον ακολουθώ στα ταξίδια του στα διάφορα τυροκομεία. Όταν δεν πήγαινα σχολείο, τον ακολουθούσα μέχρι το Άνω Γραμματικό της Έδεσσας. Το 1941, όταν οι περισσότεροι νέοι ήταν στρατιώτες στο μέτωπο, υπήρξε έλλειψη σε κασερομάστορες. Ο πατέρας μου εκτός από έμπορος ήταν κι ο ίδιος κασερομάστορας κι αναγκάστηκε ο ίδιος να φτιάχνει κασέρι-  ήθελε όμως ένα βοηθό. Έτσι, πήγα εγώ μαζί του, σε ηλικία 14-15 ετών. Έγινα  κοφινιέρης και δούλευα με την κασερόμαζα, το μπασκί όπως λεγόταν.
            Ο τυρέμπορας Γ. Αθανασίου (αριστερά), πατέρας του                                             Νίκου, με κτηνοτρόφο.
Πως φτιαχνόταν η κασερόμαζα;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Στα μικρά τυροκομεία, οι μάστορες του τυριού – όχι οι κασερομάστορες- παραλάμβαναν από διάφορους κτηνοτρόφους της περιοχής τους φρέσκο γάλα το οποίο δεν ήταν συντηρημένο, πολλές φορές ήταν υπόξινο. Το ζέσταιναν στους 34-36ο C, έριχναν την τυροπιτιά και το άφηναν για 40-45 λεπτά κι έπηζε, γινόταν τυρόπηγμα. Στη συνέχεια το θρυμμάτιζαν χρησιμοποιώντας σκληρά κλαδιά δέντρων, τόσο ώστε να δημιουργηθούν κόκκοι σε μέγεθος κάτι μεταξύ σιτάρι και στραγάλι. Μετά έβαζαν φωτιά στο καζάνι, μέχρι τους 48ο C και το ανάδευαν. Η κασερόμαζα καθόταν κάτω κι από πάνω τα υγρά που τα αφαιρούσαν. Ότι έμενε στο καζάνι, το έβαζαν σε τσαντίλες και γινόταν κασερόμαζα. Χρειάζονταν πέντε με έξι κιλά γάλα για να φτιαχτεί ένα κιλό κασέρι.
Πως έπαιρνε κίτρινο χρώμα;  
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Από μόνο του ενώ ξεραινόταν. Δεν έμπαινε καμία χρωστική ουσία.
Τι γινόταν μετά την παρασκευή της κασερόμαζας;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Εκείνη την εποχή, σε κάθε χωριό υπήρχαν  ένα- δυο τυροκομεία, τα οποία παρασκεύαζαν φέτα, κεφαλοτύρι και κασερόμαζα. Την κασερόμαζα όμως την έστελναν σε διάφορα μεγάλα κέντρα, π.χ. στον Τύρναβο, τη Λάρισα. Στα κέντρα υπήρχε η ‘κασαρία’ κι εκεί μετέτρεπαν την κασερόμαζα σε κασέρι. Αν την αλάτιζαν και την άφηναν να ωριμάσει στα τυροκομεία των διαφόρων χωριών, θα γινόταν κεφαλοτύρι, εμείς όμως δεν θέλαμε αυτό, θέλαμε να την κάνουμε κασέρι.
Πως γινόταν κασέρι;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Για να γίνει κασέρι η κασερόμαζα έπρεπε να σταλθεί -όπως είπα- στην κασαρία κι όχι στα τυροκομεία. Η μάζα αυτή θα καθόταν στην κασαρία δυο- τρεις μέρες, σε συγκεκριμένη θερμοκρασία και με την οξύτητα του γάλακτος, για να ωριμάσει. Ωρίμαζε σαν ψωμί: έπρεπε λίγο να φουσκώσει στο ωριμαντήριο.  Για να διατηρούμε θερμοκρασία ζεσταίναμε το χώρο με σόμπα και όταν μπαίναμε απ’  έξω, νιώθαμε με τις αναθυμιάσεις όπως κατά τη ζύμωση του κρασιού.
Είπατε ότι γίνατε ‘κοφινιέρης’. Τι είναι αυτό;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Ο κοφινιέρης δούλευε με ένα ξύλινο καλάθι, που βάζαμε την κασερόμαζα και το οποίο στη συνέχεια το βύθιζε σε ζεστό νερό, στους 70ο C. Πρώτα όμως, κόβαμε την κασερόμαζα σε φλοίδες πάχους όσο μια φρυγανιά. Είχαμε ένα καζαναριό, ένα μεγάλο καζάνι στο οποίο ζεσταίναμε 500- 700 κιλά νερό στους 70-72ο C. Βάζαμε τις φλοίδες μέσα σε κοφίνια ή κόφες, και βυθίζαμε τα κοφίνια για 3-4 λεπτά μέσα το νερό. Οι φλοίδες της κασερόμαζας που μπορεί να ήταν μέχρι και 100 σε ένα κοφίνι, έλιωναν κι ενώνονταν μεταξύ τους σε μια μάζα. Όταν ενώνονταν καλά τα κομμάτια σε μια συμπαγή μάζα, έπρεπε να τραβήξουμε το κοφίνι από το καζάνι, να το στραγγίξουμε, να αναδεύσουμε το περιεχόμενό του για να φύγει από τις τρύπες του κοφινιού όλο το νερό και να το πλάσουμε για λίγο. Μετά το βάζαμε στο μεγάλο τραπέζι όπου αναλάμβανε ο κασερομάστορας με τα χέρια του.
Ο μικρός Νίκος Αθανασίου (πρώτος από δεξιά) μαζί με τον πατέρα του και συγχωριανούς του στην Πολυθέα, αρχές της δεκαετίας του 1930.

Είπατε ότι η κασερόμαζα καθώς έφευγε από τα περιφερειακά τυροκομεία των χωριών για την κασαρία δεν αλατιζόταν. Εσείς αλατίζατε;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Παλαιότερα δεν αλατίζαμε τη μάζα αυτή, αλλά μεταγενέστερα, εκεί στο τραπέζι που ξεκινούσε το ζύμωμα ο κασερομάστορας, έριχνε αλάτι. Από μια κόφα έβγαιναν τρία κεφάλια κασέρι. Ο κασερομάστορας αφού τα έπλαθε έπρεπε να τα ρίξει με επιδεξιότητα, χωρίς δίπλες, στις φόρμες. Ετοίμαζε τα κεφάλια στις φόρμες από βραδίς μέχρι την επόμενη όπου έβγαιναν από τις φόρμες και πήγαιναν στα πατάρια στην αποθήκη για να αρχίσουν ή το αλάτισμα όπως γινόταν παλαιότερα ή να ξεραθούν και να ωριμάσουν.
Πότε γινόταν αυτή η διαδικασία μέσα στο έτος; Καλοκαίρι;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Όχι. Τα παλαιότερα χρόνια, τα πρόβατα δεν γεννούσαν τόσο νωρίς όσο σήμερα. Γεννούσαν Φλεβάρη, ο κατεξοχήν μήνας των γεννήσεων. Τάιζαν για λίγο καιρό τα αρνιά και στη συνέχεια τυροκομούσαν. Τέλη Μαρτίου αρχές Απριλίου άρχιζε η τυροκόμηση. Τότε δεν υπήρχαν ψυγεία, υπήρχαν όμως πολλές κασαρίες διασκορπισμένες στα βουνά. Έτσι, οι τυροκόμοι φρόντιζαν να στέλνουν την κασερόμαζα για να ξεκινήσει η διαδικασία της παρασκευής του κασεριού. Τα κεφάλια που σας περιέγραψα πρωτύτερα έμεναν 30-40 ημέρες στην αποθήκη. Αλατίζοντας με αλάτι για το διάστημα αυτό.
Ψυγείο; Δεν τα βάζατε σε ψυγείο;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Επειδή δεν υπήρχαν ψυγεία, τα κεφάλια έμεναν στα βουνά μέχρι τέλη Οκτωβρίου. Για να έχουν όμως αυτά τα κεφάλια τη δυνατότητα να συντηρηθούν στις συνθήκες του κάμπου και να ταξιδέψουν στη θάλασσα, έπρεπε να περάσουν από τη διαδικασία του καφασιού. Το ‘καφάσι’ ήταν ένας πρόχειρος αποθηκευτικός χώρος στο βουνό, στον οποίο τα κεφάλια ωρίμαζαν. Όταν τελείωνε εκείνη η διαδικασία και τα τυριά άρχιζαν να βγάζουν λίπος, να ιδρώσουν. Τότε τα βάζαμε στις αποθήκες των βουνών, ντανιασμένα σε σειρές των επτά- οκτώ κεφαλιών. Η θερμοκρασία εκεί ήταν 17-18ο C. Κάθε δύο τρεις ημέρες σκουπίζαμε τον ‘ιδρώτα’ και γυρίζαμε ανάποδα τη ντάνα.
Πολύ κουραστικό ακούγεται κύριε Νίκο… Μετά;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Τέλη Οκτωβρίου- αρχές Νοεμβρίου τα συσκευάζαμε ανά επτά σε σακιά και τα στέλναμε στην κατανάλωση: σε αποθήκες, σε ψυγεία. Εκείνη τη στιγμή που έφευγε από τα βουνά για να πάει στον κάμπο, το τυρί μπορούσε να διατηρηθεί ακόμα κι εκτός ψυγείου. Ήταν τυρί που μοσχοβολούσε, είχε υποστεί όλες τις διεργασίες, είχε όλα τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του κασεριού. Το τυρί αυτό εξαγόταν μέχρι και στην Αμερική. Είχε γίνει – κατά κάποιο τρόπο- ‘αδιάβροχο’, είχε ‘ιδρώσει’ στην πλάκα, μπορούσες να το βάλεις στην παραφίνη ή το κράγιοβακ (μηχανή σφράγισης τυριών). Ένας που προσπάθησε να στείλει τυρί στις ΗΠΑ χωρίς αυτή τη διαδικασία, το κασέρι του έπιασε μούχλα.
Ωραία μέχρι εδώ. Εσείς τι κερδίζατε; Από τις πωλήσεις;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Εμείς οι κασερομάστερες που δουλεύαμε την κασερόμαζα από τους κτηνοτρόφους, πληρωνόμασταν με ποσοστά, το λεγόμενο ‘αξάι’, όπως πληρώνονταν στον μύλο. Δηλαδή παίρναμε ποσοστό από το παραγόμενο τυρί.

  Κασερομάστορες με κεφάλια κασεριού σε ορεινή αποθήκη στον Ασπροπόταμο Καλαμπάκας, περί το 1914. Μερικοί από τους κορυφαίους κασερομάστορες της χώρας προέρχονταν από αυτή την ορεινή περιοχή όπου κατοικούσαν Βλάχοι κτηνοτρόφοι.


Ας επιστρέψουμε πίσω, στη ζωή σας κύριε Νίκο. Από πού είστε;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Κατάγομαι από την Πολυθέα Καλαμπάκας ή Δραγοβίστ.
Πως βρεθήκατε στον Τύρναβο;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Βρέθηκα εδώ διότι όπως όλοι οι Βλάχοι από τα ορεινά, κατεβαίναμε το χειμώνα στους κάμπους. Οι κτηνοτρόφοι έφερναν τα ζώα κάτω. Οι υπόλοιποι έκαμαν διάφορα επαγγέλματα, άλλος τυροκόμος, άλλος χασάπης, άλλος εμπορεύονταν διάφορα είδη. Δεν μπορούσαμε να ζήσουμε στα ορεινά. Πριν το 1900 στο χωριό μας υπήρχαν μεγάλοι τσελιγκάδες, άρχοντες, με σημαντικές περιουσίες. Δύο από αυτούς, ο Σιδόπουλος και ο Κωτίκας, είχαν μεγάλα τυροκομεία- κασαρίες στις οποίες συγκέντρωναν το γάλα από την επαρχία Καλαμπάκας και Τρικάλων, από τα πεδινά μέχρι τα ορεινά- μέχρι τους Καλαρρύτες Ιωαννίνων-  και το έφτιαχναν κασέρι. Το 1930 δημιουργήθηκαν έξι μεγάλες κασαρίες οι οποίες έφτιαχναν από 20 μέχρι 50 τόνους κασέρι το χρόνο. Η Πολυθέα ανέδειξε περίπου 35 κασεροτεχνίτες- ήταν ένα μεγάλο κέντρο τυροκομίας.
Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή της τυροκόμισης;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Οι συνθήκες τυροκόμισης στον κάμπο δεν ήταν κατάλληλες, σε αντίθεση με τα βουνά.  Εργαλεία και μηχανήματα  δεν υπήρχαν τότε ενώ τα αναλώσιμα δεν ήταν τόσο εξελιγμένα όσο σήμερα. Όργανα δεν υπήρχαν, ορισμένοι δεν χρησιμοποιούσαν καν όργανα, έβρισκαν τις θερμοκρασίες με το χέρι. Παρόλα αυτά η ποιότητα ήταν εξαιρετική. Σήμερα όμως, αν κι έχει βελτιωθεί ο κλιματισμός των τυροκομείων, αν και χρησιμοποιούνται πολλά όργανα, η ποιότητα έχει πέσει.

                        Η κασαρία της οικογένειας Αθανασίου.

Γιατί συμβαίνει αυτό;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Προκειμένου να βγει κέρδος γίνονται διάφορα. Παλαιότερα το κεφάλι το κασέρι ήταν 7 κιλά σήμερα είναι περίπου 8 διότι περιέχει περισσότερα υγρά. Τότε το κασέρι καθόταν στα βουνά πέντε- έξι μήνες, με αποτέλεσμα τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του να είναι βελτιωμένα. Από πέντε μήνες στο βουνό, στον κάμπο το τυρί διατηρούνταν 40 μέρες, μετά διατηρούνταν 30 μέρες, μετά έπεσε στις 15 ημέρες πριν σταλθεί στο ψυγείο. Προσέξτε όμως: εμείς συσκευάζαμε τρία κεφάλαια, 21 κιλά σε ένα κιβώτιο και τα στέλναμε στο εμπόριο, αλλά το φθινόπωρο δεν τα βρίσκαμε 21 κιλά αλλά 20. Η παραφίνη με την οποία τα επικαλύπταμε έσπαζε σε κάποια σημεία κι επέτρεπε να γίνουν διεργασίες στο τυρί που μείωναν το βάρος του. Σήμερα το κεφαλοτύρι και το κασέρι, επειδή το στραγγίζουν με μηχανήματα, σε μια εβδομάδα το βάζουν στο κράγιοβακ και το στέλνουν στο ψυγείο. Έτσι όμως το τυρί δεν έχει απολέσει υγρασία, αλλά ούτε έχουν γίνει οι διεργασίες που πρέπει να γίνουν.
Ήταν όμως μια ακριβή διαδικασία.
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Ναι, αλλά εμείς τότε λέγαμε ότι δεν πρέπει να ‘φας’ το κασέρι αλλά να το ‘ψωμίσεις’, να το φας δηλαδή με μπόλικο ψωμί για να σου φτάσει. Σήμερα ο κόσμος τρώει μια φέτα ψωμί με μια φέτα τυρί, άρα πληρώνει περισσότερα χρήματα από ότι πλήρωνε τότε για το ακριβότερο τυρί.

        Ο Θανάσης Αντωνίου (Dairy News),  με τον Νικόλαο Γ.                      Αθανασίου στο σπίτι του δεύτερου τον Τύρναβο.


Αυτό που περιγράψατε για το κασέρι γίνεται και σε άλλα τυριά;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Γίνεται στη φέτα. Σήμερα ονομάζουν φέτα τυρί το οποίο δεν είναι φέτα.
Τι εννοείτε;
Νικόλαος Γ. Αθανασίου| Όταν φτιαχτεί η φέτα και αφού την πήξουν και τη στραγγίσουν στις φόρμες, τη βάζουν σε δεξαμενές με αλατόνερο. Εκεί η φέτα δεν αποβάλει υγρασία. Την επόμενη ημέρα τη βάζουν στα δοχεία, την αφήνουν μια εβδομάδα και στη συνέχεια πηγαίνει στο ψυγείο. Έτσι όμως φτιάχνεις τελεμέ, όχι φέτα. Ποια είναι η διαφορά; Όταν έπηζε στους 36ο το έβαζαν σε φόρμες  να στραγγίξει, να φύγει το τυρόγαλο. Το αλάτιζαν με χοντρό αλάτι μια- δυο φορές, το έβαζαν σε ξύλινες δεξαμενές, τις έλεγαν βούτες και ωρίμαζε για μια εβδομάδα. Μετά το έβαζαν στα βαρέλια. Και μετά στα ψυγεία. Εκείνη η φέτα φτιαχνόταν με πυτιά από στομάχι κατσικίσιο. Έτσι το τυρί έπαιρνε πιπεράτη γεύση. Έφτιαχνες τυρόπιτα τότε και η μυρωδιά σε έπιανε από μέτρα μακριά. Σήμερα και στην κουζίνα να είσαι και να μαγειρεύεις τυρόπιτα δεν θα μυρίσεις τίποτα.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο 11ο τεύχος του περιοδικού Dairy News, Ιούνιος 2018.

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

Πριν και μετά. 12 υπέροχες φωτογραφίες του περάσματος στα χρώματα του Φθινοπώρου




Καμιά φορά περνάει απαρατήρητη και ξεχνάμε πόσο εντυπωσιακή είναι η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Παρακάτω είναι μια λίστα με φωτογραφίες που συγκρίνουν το ίδιο σημείο πριν και μετά την αλλαγή στα χρώματα του φθινοπώρου.
Το πράσινο , η χλωροφύλλη, εκείνη η πράσινη χρωστική ουσία στα φύλλα που παράγει ενέργεια για τα δέντρα, αποσυντίθεται προοδευτικά το φθινόπωρο, αποκαλύπτοντας τα πολλά άλλα χρώματα που υπάρχουν στα φύλλα. Έτσι εμφανίζονται τα πλούσια καφέ, τα πορτοκαλί, τα κίτρινα και κόκκινα χρώματα που μας συνδέουν με την εποχή.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

George Zarras‎Τα Τρίκαλα σε εικόνες - Για ολους τους Τρικαλινους (Trikala photos)

Η όμορφη και γραφική πλατεία του χωριού Πολυθέα (1150μ. υψόμετρο) κάτω από πανύψηλα αιωνόβια πλατάνια. Εδώ γίνεται το αντάμωμα των αποδήμων Πολυθεατών οι οποίοι συγκεντρώνονται στην πλατεία το δεύτερο Σάββατο του Αυγούστου και γλεντάνε ως το πρωί με παραδοσιακούς χορούς.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

Ο Τρικαλινός Πολιτικός Μηχανικός με τις Αρχιτεκτονικές εμπνεύσεις και το ψηφιακό desing

Η Αρχιτεκτονική είναι μια απίστευτα συναρπαστική κατηγορία του design. Η φαινομενικά αδύνατη φυσική της, το παιχνίδι με το φως και οι διάφορες υφές της, συνδυάζονται με έναν μοναδικό τρόπο ώστε να δημιουργήσουν μια αίσθηση φαντασίας.  Μάλιστα όταν μπορεί να συνδυαστεί και από έναν Πολιτικό Μηχανικό τότε η μαγεία της  τονίζεται και ενισχύεται ακόμα περισσότερο.
Ο Χρήστος Χελιδώνης είναι από τους Μηχανικούς που επέλεξε να δραστηροποιηθεί επαγγελματικά στον τόπο του και η επιλογή του ακόμα και στα χρόνια της κρίσης αποδείχτηκε σωστή και προσοδοφόρα .Συνδυάζοντας ταλέντο όρεξη υπομονή και δημιουργικότητα άρχισε να αποκτά status και σιγά σιγά να καθιερώνεται στην Τρικαλινή απαιτητική κατασκευαστική αγορά. Με ένα μοναδικό τρόπο παίζοντας στα δάχτυλα την ψηφιακή τεχνολογία κατάφερε να δημιουργήσει εμπνευσμένα λειτουργικά μινιμαλ,  κτίρια,  κατοικίες και επαγγελματικές στέγες …

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018

Δημήτριος (Τάκης) Κωτικας 1860-1938

Από το ζεύγος Κωνσταντίνου & Έφης Κωτίκα

80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΝΟΣ ΕΠΙΦΑΝΟΥΣ ΠΟΛΥΘΕΑΤΗ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (ΤΑΚΗΣ) ΚΩΤΙΚΑΣ 1860-1938
Αφιέρωμα στη μνήμη του με σεβασμό και αγάπη από τους Κωνσταντίνο & Έφη Κωτίκα

Γεννήθηκε στην Πολυθέα το 1860 και αποβίωσε τον Αυγούστου 1938.
Η ακαδημαϊκή του μόρφωση ήταν αυτή του Δημοδιδασκάλου, επάγγελμα που δεν άσκησε ποτέ μιας και τον κέρδισε το εμπόριο μέσω της κτηνοτροφίας και της τυροκομίας.
Πολύ γνωστός στην περιοχή του Ασπροποτάμου και όχι μόνο, για την μεγάλη παραγωγή υψηλής ποιότητας τυροκομικών. Πρόσφατα γνωστοί βιομήχανοι γαλακτοκομικών είπαν σε δισέγγονό του, «υποκλινόμαστε στον προπάπο σου, υπήρξε ο μεγαλύτερος τυρέμπορος των Βαλκανίων στην εποχή του»!
Στην Πολυθέα, στην γνωστή σε όλους «Κασαρία του Κωτίκα», παρασκεύαζε κασέρι και γραβιέρα. Απασχολούσε 7 μαστόρους και στις αρχές του 1930 έφερε μαστόρους απ’ την Ιταλία προκειμένου οι ντόπιοι τεχνίτες του να μυηθούν στην παρασκευή παρμεζάνας.
Συνήθιζε να ταξιδεύει συχνά στην Ιταλία για εμπορικούς λόγους και για να ενημερώνεται για τις εξελίξεις στην τυροκομία. Από την Πολυθέα έφευγαν κάθε τόσο 140 μουλάρια φορτωμένα με τυρί που προορισμό είχαν την Καλαμπάκα, τα Τρίκαλα και άλλες πόλεις.
Τυροκομεία διατηρούσε επίσης στο Περτούλι, τη Λάρισα και τον Πύργο Ηλείας όπου έφτιαχνε μόνο φέτα.
Από τις αρχές του 1920 οι εμπορικές του δραστηριότητες έφθασαν και στην Αθήνα, όπου άνοιξε κατάστημα τυροκομικών προϊόντων, κοντά στην κεντρική αγορά, μαζί με τα ανήψια του, τους Βιγγαίους. Λόγω των στενών φιλικών δεσμών του με τον Γεώργιο Σταυρού (Ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας), αλλά και του καλού ονόματος που είχε ως τυροκόμος υψηλής ποιότητας, έγινε προμηθευτής της Βασιλικής Αυλής.
Υπήρξε άνθρωπος διορατικός και έξυπνος που κάνοντας πάντα ένα βήμα πριν από τους άλλους και μελετημένες επιχειρηματικές κινήσεις, δημιούργησε μεγάλη περιουσία και όνομα. Βοήθησε τον τόπο του και τους συντοπίτες του και όλοι τον σέβονταν.
Ποτέ δεν ξεχνούμε υπέργηρους σήμερα Πολυθεάτες που μας έλεγαν ότι τον θυμούνται να κάθεται κάθε απόγευμα κάτω από τον πλάτανο στην κεντρική πλατεία, να απολαμβάνει την παρέα των συγχωριανών του και απλόχερα να δίνει τα φώτα του, τις γνώσεις και την γνώμη του, όταν την ζητούσαν, στα προβλήματα που τους ταλάνιζαν. Θεωρείτο σοφός και δίκαιος.
Βοήθησε οικονομικά τον αδελφό του, Ιωάννη Κωτίκα, που ήταν δικηγόρος, να εκλεγεί σε δύο συνεχόμενες περιόδους (1910-1915) Βουλευτής Τρικάλων και πριν απ’ αυτό τον στήριξε οικονομικά και ηθικά προκειμένου να δημιουργήσει τον Δικηγορικό Σύλλογο Τρικάλων το 1909 και να είναι και ο Πρώτος Εκλεγμένος Πρόεδρος του.
Ο ίδιος ο Τάκης ο Κωτίκας, χρημάτισε Πρόεδρος της Κοινότητας Πολυθέας και ήταν αυτός που το 1887 έφερε για πρώτη φορά το νερό στην πλατεία της Πολυθέας από την Πηγή του Κωτίκα που υπήρχε μέσα στην Κασαρία του.
Ως οικογενειάρχης ήταν άψογος και δεν φειδόταν χρημάτων για να σπουδάσει και να προικίσει τα παιδιά του. Οι αρχές του, που επάξια τις μετέφερε σ’ αυτά και στις οικογένειές τους, ακόμη μας χαρακτηρίζουν εμάς, τους τελευταίους Κωτικαίους, που αισθανόμαστε περίφανοι που είμαστε απόγονοί του.
Ο Τάκης ο Κωτίκας παντρεύτηκε περί το 1887 την Ελένη, κόρη του άρχοντα Νικολάου Δημάκη ή Μπρίκα από το Χαλίκι. Στην Πολυθέα που ήρθε νύφη έγινε γνωστή σαν η «Νίτσα του Κωτίκα» αλλά όχι μόνο. Γνωστή ήταν και για την καλοσύνη της και την φιλευσπλαχνία της.
Απέκτησαν 5 αγόρια και 3 κορίτσια, την Ανδρομάχη, την Ευτέρπη και την Ιουλία. Τα τέσσερα αγόρια, ο Κωνσταντίνος, ο Γεώργιος και ο Νικόλαος σπούδασαν αρχικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών λαμβάνοντας Πτυχίο Νομικής και στη συνέχεια έκαναν τις μεταπτυχιακές τους σπουδές στο Μαξιμιλιανό Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ο Αλέξανδρος, σπούδασε ιατρική στο Μαξιμιλιανό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου και ανακηρύχτηκε Διδάκτορας της Παιδιατρικής. Στον πέμπτο γιο, τον Μιλτιάδη, άφησε μεταξύ άλλων και την Κασαρία με σκοπό να συνεχίσει το έργο του. Δυστυχώς αρκετά χρόνια μετά η κασαρία άλλαξε χέρια και τώρα πια δεν υπάρχει.
Σήμερα στην ζωή βρίσκονται μόνο δισέγγονα και τρισέγγονα και το όνομα Κωτίκας εκπροσωπείται μόνο από τον Κωνσταντίνο Δημ. Κωτίκα που μένει στην Αθήνα και δεν κρίβει ούτε αυτός ούτε η οικογένειά του την αγάπη τους για την Πολυθέα και την περιφάνεια τους για την καταγωγή τους.
Ο τυροκόμος Τάκης Κωτίκας αποβίωσε στην Πολυθέα τον Αύγουστο του 1938 ανήμερα του πανηγυριού. Διαισθανόμενος ότι το τέλος πλησίαζε, λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, ζήτησε από την αγαπημένη του Νίτσα, να μην σταματήσουν τα όργανα στην πλατεία του χωριού εις ένδειξη πένθους, να γιορτάσει ο κόσμος και η ταφή του να γίνει μετά, δείχνοντας για μια ακόμη φορά το μεγαλείο Του!!

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Γιορτή Κασαρίας 2018

.....Το Δ.Σ. του Συλλόγου Πολυθεας Ασπροποτάμου διοργανώνει στις 28  Ιουλίου  στην πλατεία του χωριού,την εκδήλωση "Γιορτή Κασαρίας".
     Η γιορτή  διοργανώνεται για τέταρτη συνεχή χρονιά,γεγονός που την καθιερώνει σε θεσμό  του χωριού  και της ευρύτερης περιοχής του Ασπροποτάμου.
   Σκοπός της εκδήλωσης είναι η αναβίωση και ανάδειξη γεύσεων και παραδοσιακών τρόπων παραγωγής τυροκομικων προϊόντων.Η Πολυθεα άλλωστε είναι γνωστή για τις Κασαρίες της τα παλαιότερα χρόνια.
     Στη φετινή εκδήλωση  θα έχουμε τη χαρά να παρασκευασουμε στην πλατεία του χωριού  μας διάφορα  προϊόντα γάλακτος  (μπασκι ,κασέρι.. κτλ..)με την καθοδήγηση του  κ. ΧΑΤΖΗΖΗΣΗ ΛΑΜΠΡΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΜΗΜΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΓΕΩΠΟΝΩΝ ΤΟΥ Τ.Ε.Ι. ΗΠΕΙΡΟΥ.
           Επίσης στα πλαίσια της "Γιορτής Κασαρίας", την Κυριακή 29 Ιουλίου 2018 ,στις 11.00 π.μ. , διοργανώνεται στο Διοικητήριο Ασπροποτάμου,ημερίδα σχετικά με την κτηνοτροφία στον Ασπροπόταμο.
  Οι ομιλητές θα είναι:
* Κωνσταντινίδης Δημήτρης καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης
       "Η κτηνοτροφία στον Ασπροπόταμο στα μέσα του 15ου αιώνα"
*Χατζηζήσης Λάμπρος Καθηγητής ΤΕΙ Ηπειρου
        "ΠΟΠ Ελληνικά Τυριά- Η πραγματικότητα στην αιγοπροβατοτροφία σήμερα"
*Σκούφος Ιωάννης καθηγητής ΤΕΙ Ηπείρου
         "Η κτηνοτροφία των βουνών, ο αναξιοποίητος πλούτος της Ελλάδας."

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018

'' Δέσπω του Γουλίτσα''

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ……….»
Υπάρχει μία πολύ ωραία ιστορία η οποία ακόμη συντηρείται στα χωριά του Ασπροπόταμου και ιδιαίτερα στην Πολυθέα την Κρανιά, και τον Κλεινοβό. Η επιστήμη της Λαογραφίας θεωρεί ότι ο πυρήνας κάθε μύθου είναι πάντα μια πραγματική  ιστορία.. Τα στοιχεία του μύθου είναι εμφανή στην ιστορία της «Δέσπως του Γουλίτσα» που παραθέτω. Η Δέσπω ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Καταγόταν από την Πολυθέα και περιγραφόταν από τους συγχωριανούς της ως μια ψυχωμένη και καλοδεμένη γυναίκα, αν και κάποιας ηλικίας.  Πριν πολλά χρόνια, θα πρέπει να ήταν γύρω στα 1885, οι γυναίκες και τα παιδιά της οικογένειας του Γουλίτσα είχαν παραμείνει στην Πολυθέα ως το τέλος του φθινοπώρου για να τελειώσουν τα υφαντά που θα έστελναν στην Κύπρο, όπως έκαναν κάθε χρόνο. Ξεκινώντας την επιστροφή για τα Τρίκαλα και αφού είχαν προσπεράσει την Κρανιά σταμάτησαν για να ξεκουραστούν στο Γκολέμι,, ένα πλατύ και ανεμοδαρμένο πλάτωμα  στα 1500 μέτρα. Ύστερα από ώρα, και ενώ ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν και πάλι, διαπίστωσαν πως ξέχασαν κάποια πράγματα στην Πολυθέα. Παρά τις αντιρρήσεις των άλλων η Δέσπω αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό να πάρει αυτά που είχαν λησμονήσει. Οι υπόλοιπες γυναίκες με τα μικρά παιδιά θα επέστρεφαν στην Κρανιά όπου θα την περίμεναν. Μέχρι την ώρα που ξεκίνησε η Δέσπω για την Πολυθέα ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος. Σε λίγο όμως σηκώθηκε ένα αγριοκαίρι χωρίς προηγούμενο. Ένας κρύος δυνατός αέρας ξερίζωνε τα δένδρα. Στο τέλος συννέφιασε, έπεσε χιόνι που τα σκέπασε όλα σε λίγη ώρα. Πρώτη φορά είδαν τέτοιο κακό καιρό μολογούσαν οι σπιτικοί της Δέσπως όταν έφθασαν στην Κρανιά, όπου όπως είχαν συμφωνήσει θα περίμεναν την Δέσπω. Άδικα όμως. Η Δέσπω δεν φάνηκε. Την βρήκαν παγωμένη την επόμενη άνοιξη στη θέση «Ταμπούρια» της Τριγγίας σε υψόμετρο που αγγίζει τα 2000 μέτρα. Έκτοτε η τοποθεσία πήρε την ονομασία «Στης Δέσπως».
Η ιστορία της Δέσπως πήρε μυθικές διαστάσεις καθότι έμεινε ανεξήγητο πώς κατάφερε να φτάσει  σε τέτοιο ψήλωμα με τέτοιο καιρό. «Μόνο οι ξωθιές και οι Καλότχιες μπορούσαν να τη σηκώσουν ολόσωμη και να την αποθέσουν στα ψηλά λιβάδια της Τριγγίας» συνήθιζαν να λένε τα παλιά χρόνια στα χωριά της περιοχής.

Πηγή: Δημήτρης Κωνσταντινίδης

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018

Ανακοίνωση του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ των εν ΑΘΗΝΑΙΣ εκ ΠΟΛΥΘΕΑΣ ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΟΥ,


                                                                                  




ΑΘΗΝΑ     24/05/2018                              
   ΑΡ/ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ  4/2018                                                                             

Αγαπητοί πατριώτες και φίλοι του Συνδέσμου,

O Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την εμπιστοσύνη που μας δείξατε και μας τιμήσατε με την ψήφο σας στις εκλογές του Απριλίου. Δεσμευόμαστε ότι θα πράξουμε το καλύτερο για τον Σύνδεσμό μας, πάντα με τη δική σας συμπαράσταση.

Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο έχει ως εξής:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΣΙΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΠΟΥΛΙΑΝΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΕΥΘΥΜΙΑ
ΤΑΜΙΑΣ
ΠΟΥΛΙΑΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΜΕΛΗ
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΠΑΛΑΓΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΜΠΑΤΑΛΑΣ ΝΟΤΗΣ
ΠΟΥΛΙΑΝΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Επ΄ευκαρία της έναρξης της νέας θητείας του Δ.Σ. δηλώνουμε όλοι μας ότι θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε το Σύνδεσμο καταβάλλοντας κάθε ανθρώπινη προσπάθεια στα πλαίσια του δυνατού προς όφελος του αγαπημένου μας χωριού. Ας μην μείνουμε αδρανής όσοι ειδικά αγαπάμε το χωριό μας.

Απευθύνουμε έκκληση προς όλα τα μέλη του Συνδέσμου, παλαιότερα και νεότερα, να συμμετέχετε πιο ενεργά στις εκδηλώσεις  μας,  και να τακτοποιήσετε τις οικονομικές εκκρεμότητες αν υπάρχουν. Έχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι σε όλους αυτούς που ίδρυσαν και διατήρησαν τον Σύνδεσμο τα τελευταία 50 χρόνια. Ελάτε να συζητήσουμε νέες ιδέες, νέες προτάσεις, νέους τρόπους επικοινωνίας για να δώσουμε νέα πνοή στον Σύλλογο.

Ευχαριστούμε την κα Ζέτα Σύρμπα για τη δωρεά 50€ στο ταμείο του Συλλόγου εις μνήμην του σεβαστού της θείου Σόλων Νινίκα. Ευχαριστούμε επίσης τον κο Κώστα Καρατζά για τη δωρεά 30€στο ταμείο του Συλλόγου εις μνήμην του αδερφού του Μιχάλη Καρατζά.

Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. εύχονται σε όλους τους συγχωριανούς μας, τα μέλη και τους φίλους του Συνδέσμου μας καλό καλοκαίρι και καλή αντάμωση στο χωριό μας.
      
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                      Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ


ΣΙΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                                 ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΕΥΘΥΜΙΑ

Τρίτη 5 Ιουνίου 2018

"Έφυγε» η τελευταία εκδότρια της Ελευθεροτυπίας, Μάνια Τεγοπούλου

"Έφυγε», σήμερα, από τη ζωή η κόρη του Κίτσου Τεγόπουλου και τελευταία εκδότρια της Ελευθεροτυπίας Μάνια Τεγοπούλου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η εκδότρια άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 60 ετών, μετά από χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.

Είχε αναλάβει τα ηνία της «Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε.» το 2008 μετά απ' το θάνατο του πατέρα της Κίτσου Τεγόπουλου.

Η ιστορική «Ελευθεροτυπία» έκλεισε τελικά τρία χρόνια μετά κι ενώ αντιμετώπιζε σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα.

Στις αρχές του 2013 η εφημερίδα επανακυκλοφόρησε, άντεξε όμως μέχρι τον Νοέμβριο του 2014 όποτε έκλεισε οριστικά.