Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2020
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020
Το σπίτι των Ζαχαρακαίων ως έμπνευση για πίνακα ζωγραφικής, έργο του Γιώργου Αλεξίου
Γράφει σχετικά ο Γιώργος: Λάδι σε 50χ70 καμβά ζωγραφισμένο από φωτογραφία διαδικτύου (αγνώστου φωτογράφου) το χαρίζω στους ιδιοκτήτες, αν το θέλουν
https://www.facebook.com/photo/?fbid=1359852631030869&set=gm.10157938110973196
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020
Θερμή παράκληση σε όσους γνωρίζουν - από την ιστορία της οικογένειάς τους ή και από οποιαδήποτε άλλη πηγή - να καταθέσουν επώνυμα τη μαρτυρία τους, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση της μνήμης των πεσόντων δραγοβιστινών
Ο Κος Νημάς αποζητά στοιχεία για τους κάτωθι Δραγοβιστινούς:
Διαβάστε σχετικά προηγούμενη ανάρτηση:
http://polythea-aspropotamoy.blogspot.com/2020/11/blog-post_15.html
Στο Ηρώον του χωριού και τα παρακάτω ονόματα χωρίς άλλα στοιχεία:
Αναστασίου
Σωτήριος
Γιωτάκης
Παναγιώτης,
Ζαχαράκης
Δημ.,
*Ζυγόπουλος Αλέξανδρος του Δημ., στρ/της,
απεβ. 4 Ιουλ. 1913, Σ.Ν. Βόλου.
Ζυγόπουλος
Αλέξ. 2
Κορίτσας
Σωτ.,
Μίζιος
Αθ.,
Μπάμπος
Βασ.,
Νάκας
Χρ.,
Πελέκης
Στ.,
Πισιώτης
Νικ.,
Σιαφαρίκας
Σωτ.,
Σύρμπας
Αθαν.,
Τεγόπουλος
Βύρων,
Ταταέτης Δημ.
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020
Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020
Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020
Διάσωση από τη λήθη...
Ο φιλόλογος, πρώην Σχολικός Σύμβουλος και πολυγραφότατος κος Θεόδωρος Νημάς
https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=13333
ετοιμάζει τη συγγραφή ιστορικού πονήματος με χρονικό εύρος από τον Αγώνα (Επανάσταση 1821) έως και την Εθνική Αντίσταση (1944) για τους νεκρούς τρικαλινούς, τους συμμετέχοντες στους πολέμους του ελληνικού έθνους. Ζητήθηκε η ταυτοποίηση των δραγοβιστινών νεκρών, συμμετεχόντων στους πολέμους, όπως αναγράφονται στο Μνημείο Πεσόντων στην πλατεία του χωριού μας. Όποιος πολυθεάτης, γνωρίζει στοιχεία για τους συγχωριανούς μας, σε ποιον πόλεμο θυσιάστηκαν - (Βαλκανικοί πόλεμοι (1912-1913), Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922), Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-1941), Μάχη της Κρήτης (1941), Εθνική Αντίσταση (1941-1944) - ας καταθέσει τη μαρτυρία του, όχι ανώνυμα, να προβούμε έτσι σε μια μικρή έρευνα, διασώζοντας τους πολυθεάτες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα από τη λήθη. Ακολουθεί το έγγραφο που απέστειλε ο κος Νημάς.
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2020
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020
Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2020
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020
Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020
Αφηγηματικό και φωτογραφικό υλικό από τον Ανδρέα Αθανασίου: "Η Πολυθέα, αγάπη για όλη μου τη ζωή… "
Το πώς φθάσαμε στην Πολυθέα το έχω αναφέρει πάρα πάνω. Ξεκάθαρα η απόφαση της μάνας μου ήταν έναντι πάσης θυσίας να βελτιώσουμε την υγεία μας. Μια απόφαση που απαιτούσε τόλμη για μια αστή που δεν είχε ιδέα από ζωή στην ύπαιθρο. Τα αποτελέσματα ήταν πολλαπλά για τα παιδιά της, την ίδια και ακόμα για το ίδιο το χωριό μας. Εκκινώ από αυτό. Στην πλατεία του χωριού που τα βραδιά φωτίζονταν από μια λάμπα λουξ 300 κεριών είχαν δικαίωμα να βγαίνουν μόνο άνδρες. Η πρώτη γυναίκα που έσπασε αυτό το ταμπού ήταν η Ευαγγελία Αθανασίου,το γένος Τζίνη. Και ακολούθησαν οι δεσποινίδες Γκίρκα κι άλλες στο πέρασμα του χρόνου. Αυτό γινόταν κάθε απόγευμα μετά τον απογευματινό περίπατο στην Φουντούνα (βρύση) τ΄ Αλέξη, 1000 μ. δυτικά του Χωριού με θέα τρεις κοιλάδες και πλάτωμα για παιχνίδι. Η ίδια ωφελήθηκε γιατί την αγκάλιασαν οι Πολυθεάτισσες που βοηθούσε με τα λίγα φάρμακα που είχε μαζί της, με συμβουλές της σε όλα τα γυναικεία θέματα. Μέχρι το τέλος της ζωής της ανέβαινε στο χωριό τουλάχιστον 2 φορές τον χρόνο. Συνήθως Αγίου Πνεύματος, Αύγουστο & Αγίου Δημητρίου. Μου έκανε εντύπωση ότι αρκετές κυρίες με το που έφθανε στο χωριό ανέβαιναν στο σπίτι μας να την καλωσορίσουν. Εμείς εκτός από το ότι είχαμε πεδίο δράσεως για παιχνίδι, για άσκηση & φιλίες, είχαμε και εμπειρικές γνώσεις που τα παιδιά των πόλεων δεν είχαν. Πώς γίνονται οι δρόμοι στα βουνά, οι μεταφορές χωρίς αυτοκίνητα, η υλοτομία, πώς έχουμε γάλα, πώς γίνεται το τυρί, το κρέας, το κοκορέτσι, εμπειρίες ατέλειωτες. Θα προσπαθήσω να περιγράψω το πρώτο μας ταξίδι στον παράδεισο Πολυθέα. .
Ξεκινήσαμε από την Διδύμου για το σταθμό Λαρίσης, 500 μέτρα από το σπίτι μας· εκεί βρήκαμε την οικογένεια Νινίκα του Χρήστου: την κυρία Φανή, τον Δημήτρη και τον Σούλη. Η μητέρα μου και τα 3 αδέλφια θα ταξιδεύαμε με το ‘μουτζούρη’ για τα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Το πρώτο μου ταξίδι με τρένο! Είχα ακούσει πολλά για τον Μπράλο, τη Γέφυρα της παπαδιάς και άλλες πολλές, τα τούνελ, όλα πρωτόγνωρα και εντυπωσιακά ….! Στον Παλαιοφάρσαλο είχαμε αλλαγή από το ‘μουτζούρη’ που πήγαινε Θεσσαλονίκη στο ‘Οτομοτρίς’: αυτοκινητάμαξα- ιταλική μάρκα ‘Bretta’- Βόλος- Καλαμπάκα. Εκεί με τρόπο έμαθα από την μάνα μου να αποφεύγω της ‘ελληνικούρες’, καθώς η άλλη κυρία φώναζε κατ’ επανάληψη στην μετεπιβίβαση «προσοχή στις επισκευές», εννοώντας τις αποσκευές, μια και δεν ήθελε την ξένη λέξη βαλίτσα. Τελικά, μετά από πολλές στάσεις και πολύ κούνημα λόγω μετρικής γραμμής, φτάσαμε σε 2 ώρες στα Τρίκαλα. Εκεί, άλλες γνωριμίες· μάς περίμενε ο θείος Σωτήρης Μπάμπος με ένα ‘λαντό’. Επήγαμε και φιλοξενηθήκαμε στο σπίτι τους όπου γνώρισα τη θεία μου τη Θυμιούλα. Εκεί είδα μερικά ερείπια από το σεισμό του 1955 και κάτι μαύρα πουλιά, τις καλιακούδες. Τελικά όλοι μιλούσαν κυρίως τη γλώσσα μου και σπανίως βλάχικα…..
Μετά από 2 μέρες, αφού ψωνίσαμε και βάλαμε τα ψώνια σε καλάθια - άλλο κι αυτό- με λαντό πήγαμε στα ΚΤΕΛ Τρικάλων, μπήκαμε σε λεωφορείο με προορισμό όχι την Πολυθέα άλλα τα 3 Ποτάμια. Εκεί γνώρισα και την οικογένεια Γιαγκίνα: τις πρώτες μου ξαδέλφες Ολυμπία, Ντίνα, Ευγενία, τον θείο Χαράλαμπο και τη θεια Μαρίκα. Όλοι μαζί στο λεωφορείο που είχε στην οροφή σχάρα, όπου έβαζαν κοφίνια, καλάθια ακόμα και κότες, για να έχουμε αυγά στο χωριό. Άλλη έκπληξη στην Καλαμπάκα Τα Μετέωρα ….! (Ακόμα και σήμερα μετά από 60 χρόνια δε χορταίνω να τα βλέπω). Όμως τα δύσκολα άρχισαν μετά τα 10 χιλιόμετρα από την Καλαμπάκα. Η άσφαλτος τελείωνε στην γέφυρα του Γκίκα πριν τη φάρμα· χωματόδρομος, στροφές, σακούλες για εμετούς, πέρασμα μέσα από το ποτάμι τον Ασπροπόταμο πολλές φορές ….
Στο τέλος φτάσαμε στα 3 Ποτάμια εκεί που το Κρανιώτικο και το Χαλικιώτικο ενώνεται και κυλά προς άλλα χωριά. Στα 3 Ποτάμια μάς περίμεναν 100 μουλάρια, άλογα, γαϊδουράκια, κάτω από τα πλατάνια μες την αλογόμυγα! Μερικοί συνταξιδιώτες θα έκαναν μέχρι και 16 χιλιόμετρα. Εμείς ήμαστε τυχεροί· είχαμε μόνο 3 χιλ. Οι αγωγιάτες ‘κυρατζήδες’ της Πολυθέας, Βάγιας, Τούλης, Χελιδώνης φόρτωναν βαλίτσες (ντέγκια, κουβέρτες) καλάθια και επιβάτες για το χωρίο 1 έως 1,30 ώρες δρόμο.
Ήμαστε στο 1957· για πρώτη φόρα νοικιάσαμε σπίτι στο Αθανασέϊκο που είχε πυρποληθεί από τους ναζί. Το παλαιό σπίτι ήταν (ανταμικό) χωρισμένο στα 4 και αντιστοιχούσαν στα 4 πρώτα αδέλφια Αθανασίου. Στα 3 από τα 4 με αποζημιώσεις είχαν κτιστεί σπίτια, ενώ εμείς λόγω αθηναϊκής κατοίκησης δεν είχαμε σπίτι. Έτσι μείναμε στο σπίτι του Αθανασίου από την Λάρισα με το παρατσούκλι ο Καπούλας και ο γιος του ο Μαρκεζίνης. Το σπίτι δεν είχε ταβάνι και η μητέρα μου φώναζε από τον φόβο της, όταν έβλεπε να κινούνται νυφίτσες! Το πρόβλημα λύθηκε με τον παππού Δήμο Αθανασίου που κάθε βράδυ κοιμόταν στο σπίτι μας. Όταν έμαθαν στο χωριό τι φοβητσιάρα ήταν η μάνα μου, της κρέμασαν έξω από το σπίτι μας σ’ ένα δένδρο ένα φίδι που είχαν σκοτώσει, μια δεντρογαλιά. Τον επόμενο χρόνο μείναμε στην άλλη άκρη του χωριού, στο σπίτι Κωνσταντόπουλου και τέλος το 1959 τη χρονιά που ξανάκτισαν την κεντρική εκκλησία του χωριού μας, μείναμε δίπλα στην εκκλησία, στου Γκανάτση. Μαζί μας ο πρώτος μας ξάδελφος Νίκος Μαραγκός σε θέση εργολάβου με το συνεργείο του.
Τα επόμενα 2-3 χρόνια μέχρι το 1963 μείναμε στο σπίτι του θείου μας Γιαγκίνα. Το 1958 ο δασικός δρόμος έφτασε στο χωριό μας. Ο ασφαλτόδρομος όμως έφτασε το 1984 όταν έγινα αιτία να εορταστεί η Ναυτική εβδομάδα στην Πολυθέα και ο τότε υπουργός ναυτιλίας Γιαννόπουλος, γαμπρός της Πολυθέας (Τεγοπούλου) ανέθεσε στο νομάρχη το επόμενο καλοκαίρι να αποκτήσει άσφαλτο η Πολυθέα, πράγμα που έγινε. Το 1962 έγινε το όνειρο του πάτερα μου πραγματικότητα! Μάστορες, πετράδες από το ηπειρώτικο χωριό Πραμάντα με αρχηγό τον μάστρο Παπαδάκο έκτισαν το σπίτι μας στην Πολυθέα. Μέχρι τότε οι τουαλέτες ήταν εκτός σπιτιού· η μητέρα μου όμως επέβαλε η τουαλέτα να είναι όπως στις πόλεις. Έτσι ήταν το πρώτο σπίτι με τουαλέτα εντός του κυρίως σπιτικού. Παραθέτω φωτογραφίες από τα χρονιά εκείνα. Ο πατέρας, φιλανθής από την Ηλιούπολη, δημιούργησε τον πρώτο ανθόκηπο στο χωριό, Σήμερα υπάρχουν πολλοί και πολύ καλύτεροι. Ο πατέρας ήθελε και εμείς δημιουργούσαμε. Εγώ, αγαπώντας αυτόν τον τόπο ονειρευόμουν δρόμους ασφαλτικούς, ηλεκτρικό ρεύμα, τρεχούμενο νερό στα σπίτια, ευκολίες που ήρθαν μετά από 20- 25 χρόνια. Παρόλα αυτά, το χωριό μας τότε ήταν ζωντανό, είχε παραγωγή τυροκομικών, υπήρχαν βιοτεχνίες τυροκομικών· παραθέτω τις Βότσιου, Νινίκα, Μάκα, Αθανασίου Αλέκου (Ζάνα) Αναστασίου Σύρμπα. Αυτές ήταν οι κασαρίες που γνώρισα ενώ παλιά υπήρχε και του Κωτίκα...
p Οι κύριοι από Αριστερά Αθανασίου
Ανδρέας και Ξενοφών Νινικάς, Γιώργος Σωτήρης Μιζος, δεν θυμάμαι, Νάσος Σελιωνης - ¨Νάσο πιάσε τα βραχέα", Τάκης Σίμος "πρεφτος",
εμπρός καθιστός Γιώργος Αναστασίου.
pΑγωνία να στεγάσουμε την εκκλησιά πριν το πανηγύρι( 8/9/1959).
Τρίτη 18 Αυγούστου 2020
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2020
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ (ΛΑΚΜΟΣ) ΒΕΡΛΙΓΚΑ - ΤΣΟΥΚΑΡΕΛΑ, ΜΑΓΕΙΑ....
Η ανάβαση στην κορυφή Τσουκαρέλα (υψ. 2295 μ.) του Περιστερίου έγινε από τα μέλη του Συλλόγου Πεζοπορίας Ορειβασίας Τρικάλων στις 26/5/2013.
Δευτέρα 18 Μαΐου 2020
Τρίτη 12 Μαΐου 2020
Πέμπτη 23 Απριλίου 2020
Κυριακή 5 Απριλίου 2020
Δραγοβιστινοί στις αρχές του 20ου αιώνα
Κορίτσια του χωριού Πολυθέας , μαζι με τον 18 ή 20χρονο τότε Σελιώνη Μιχάλη! Πάνω του δεξιά η αδερφή του Σελιώνη Ελένη!
Πηγή φωτογραφίας: Ηλίας Μ. Σελιώνης
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2020
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020
Ασπροπόταμος:Απρόσμενη και όμορφη «συνάντηση» με την αρκούδα!
Η φύση για ακόμη μια φορά πρόσφερε ένα όμορφο θέαμα καθώς όλα εκτυλίχθηκαν πριν από λίγες ημέρες. Στα μέσα κορωνοϊού πολλοί ήδη έχουν καταφύγει στα χωριά, του ορεινού μας όγκου και για να περάσουν την ώρα τους μια βόλτα στο δάσος είναι άκρως απαραίτητη.
Για πολλούς, λόγω της άγριας πανίδας, η βόλτα εγκυμονεί κινδύνους και πρόσθετο φόβο αλλά για τους κατέχοντες και τους ανθρώπους που έχουν εξοικειωθεί με την φύση και το χωριό δεν υπάρχει καν λόγος για τέτοιες συζητήσεις και σκέψεις.
Μπροστά στον άνθρωπο δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα αγρίμια τρέχουν για να κρυφτούν, όπως φαίνεται και στο βίντεο που τράβηξε ο Χρήστος Ζαχαρής, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διαμένει χειμώνα καλοκαίρι στο Χαλίκι.Η μεγαλόσωμη αρκούδα στην παρουσία ανθρώπου έτρεξε να κρυφτεί και να φύγει από την διάβα των περιπατητών όπως γίνεται πάντα! Το γεγονός καταγράφηκε λίγο έξω απο το χωριό Χαλίκι Ασπροποτάμου …
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020
Τάσος Σαράντης: Καταστρέφουν ολοσχερώς τον παρθένο Ασπροπόταμο
Με μια άνευ προηγουμένου ολοκληρωτική καταστροφή απειλείται η σχεδόν ανέγγιχτη περιοχή του Ασπροποτάμου που εκτείνεται στις πλαγιές της νότιας Πίνδου στον Νομό Τρικάλων, καθώς σχεδιάζεται η εγκατάσταση ενός αδιανόητου αριθμού βιομηχανικών ανεμογεννητριών.
Οπως προκύπτει από τα στοιχεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, έχει υποβληθεί μεγάλος αριθμός αιτήσεων από ιδιωτικές εταιρείες για την εγκατάσταση 33 Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) συνολικής ισχύος 547,45 MW, που βρίσκονται σε διάφορα στάδια αδειοδότησης.
Υπολογίζοντας ότι μια μέσου τύπου ανεμογεννήτρια έχει ισχύ 2 MW και ύψος 150 μέτρων, προκύπτει ένας αριθμός περίπου 300 ανεμογεννητριών σε δεκάδες συστοιχίες σε όλη σχεδόν την κορυφογραμμή. Πρόκειται για απίστευτα μεγέθη, καθώς αυτά αντιστοιχούν περίπου στο 20% της συνολικής εγκατεστημένης αιολικής ισχύος σε ολόκληρη τη χώρα!
Τρίτη 3 Μαρτίου 2020
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020
Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020
Ανάβαση στο Χοντρό Κεφάλι
Η Πολυθέα έρημη, απολαμβάνει τον λαμπρό ήλιο, καμία καμινάδα δεν ανασάνει, καμιά βρύση δεν αναβλύζει, ίσως είναι η ξηρασία. Μοναδική ζώσα ψυχή η σκελετωμένη γατούλα που μας ικετεύει πρώτα για χάδι και μετά για τροφή.
Καθώς απομακρυνόμαστε από το χωριό η συζήτηση είναι στην φετινή ανομβρία. Φτάνουμε πια τους τρεις μήνες χωρίς βροχή. Τα ρυάκια υποτονικά, ετοιμοθάνατα. Το χιόνι ανύπαρκτο, μόνο ένα λευκό σάβανο που το συντηρεί το κρύο δίνει εντύπωση χιονισμένων κορυφών. Ούτε γκραμπόν ούτε γκέτες δεν χρειάζονται. Μελαγχολούμε. Ίσως το καπρίτσιο του καιρού εδώ στα κεντρικά να είναι τυχαίο, στατιστικά αναμενόμενο και όχι σύμπτωμα της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.
Διαβάστε τη συνέχεια... http://trikalasport.gr/new/
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020
Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020
Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2020
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020
Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2020
Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2020
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)