Α. Κώστας Σύρμπας. 22 χρονών. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, το 1922. Προσχώρησε στις πρώτες πρώτες ομάδες του βουνού. Έδειξε ιδιαίτερη δραστηριότητα στην οργάνωση αντιστασιακών ομάδων, στη γύρω από τα Τρίκαλα περιοχή. Πιάστηκε για πρώτη φορά το 1943 από τις ιταλικές αρχές κατοχής. Απελευθερώθηκε στις 8 Σεπτέμβρη 1943, όταν ένα μεγάλο τμήμα Ιταλών στρατιωτών ενώθηκε με τους Έλληνες της Αντίστασης. Στις 18 Απρίλη του 1944 σε μια επιχείρηση εναντίον του γερμανικού Φρουραρχείου στα Τρίκαλα, σκοτώθηκαν 8 Γερμανοί στρατιώτες, αλλά ο Σύρμπας πιάστηκε αιχμάλωτος. Οδηγήθηκε για λίγες ώρες στις τοπικές φυλακές και βασανίστηκε. Την ίδια μέρα, οι Γερμανοί τον κρέμασαν στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων μπροστά στον πατέρα του. Το σκοινί έσπασε. Η εκτέλεση επαναλήφθηκε. Το σκοινί έσπασε για δεύτερη φορά. Η εκτέλεση επαναλήφθηκε για τρίτη φορά και πέτυχε.
18/4/1944
Στα Τρίκαλα κρεμούν 5 νέους στην πλατεία Ρήγα Φεραίου και συλλαμβάνουν 350 ως ομήρους. Τα πέντε παλικάρια που έδωσαν τη ζωή τους στον αντιφασιστικό αγώνα ήταν οι Στέργιος Γάτσας, Ιωάννης Μπριάζης, Κωνσταντίνος Στεργιόπουλος, Κωνσταντίνος Σύρμπας και Απόστολος Τσανάκας. Τα πτώματα των απαγχονισθέντων έμειναν και την επομένη στις αγχόνες με πινακίδες στο στήθος τους που έγραφαν: “Πυροβόλησα Γερμανό Στρατιώτη”».
Το γράμμα (βρέθηκε στο αρχείο της Βέρμαχτ) με ημερομηνία 18 Απρίλη 1944 ενός από τους πέντε ΕΠΟΝίτες, του Κώστα Σύρμπα, προς τον πατέρα του που έλεγε:
«Λατρευτέ μου πατέρα. Σε δύο ώρες θα με κρεμάσουν στην πλατεία γιατί είμαι πατριώτης. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μην πικραίνεσαι πατέρα. Αυτό ήταν γραφτό για μένα, πεθαίνω με παρέα. Αντίο. Φιλώ την μητέρα και όλους. Χαιρετισμούς στους γείτονες. Καλή αντάμωση στον άλλο κόσμο. Θα σας περιμένω και η μέρα που θα φτάσετε θα είναι για μένα γιορτή. Τα πράγματά μου θα τα πάρετε από την Αστυνομία. Το πορτοφόλι μου δεν έχει μέσα τίποτα, όμως είναι καινούργιο. Πάρτο εσύ πάτερα. Γεια σας. Να θυμάσαι πως ο γιος σου πάει πικραμένος, γιατί δεν θα ακούσει τις καμπάνες της ελευθερίας. Αντίο. Ζήτω η Ελευθερία.
Κώστας.
Ηταν γραφτό να πεθάνω Απρίλη»
Ο Κώστας Σύρμπας, λίγες ώρες μετά, απαγχονίστηκε μαζί με τ' άλλα τέσσερα παλικάρια, αφού πρώτα λύθηκε δύο φορές η θηλιά. Ο Γερμανός εκτελεστής ήθελε να του χαρίσει τη ζωή, αλλά ο ντόπιος συνεργάτης του επέμεινε και πέτυχε την εκτέλεση του νεαρού παιδιού με την τρίτη φορά...
Αφήγηση του απαγχονισμού: "Θυμάμαι σαν να ήτανε τώρα την σκηνή του απαγχονισμού τους. Η πλατεία ήταν κυκλωμένη από Γερμανούς και Τριεψιλίτες με τα πολυβόλα και τα αυτόματα στο χέρι στραμμένα προς το πλήθος των Τρικαλινών που ήταν συγκεντρωμένο σε μεγάλη απόσταση από αυτή. Ένα καμιόνι αμερικάνικο «Τζέιμς». που το είχανε οι Γερμανοί λάφυρο από τους συμμάχους, παρέλαβε τους πέντε μελλοθάνατους από το κτίριο της οδού Απόλλωνος όπου κρατούνταν και ακολουθώντας τη διαδρομή Γαριβάλδη – Όθωνος ανέβηκε στην πλατεία και κατευθύνθηκε προς το σημείο όπου είχανε στηθεί οι αγχόνες. Σταμάτησε κάτω ακριβώς από αυτές και, αφού ένας γερμανομαθής συμπολίτης διάβασε την καταδικαστική απόφαση μεταφράζοντάς την στα ελληνικά, άρχισε το κρέμασμά τους ενώ ένας ιερέας έψελνε δεήσεις κι έδινε κουράγιο στους μελλοθάνατους. Η θηλιά περνιόταν στο λαιμό του καθένα από τον Γερμανό δήμιο και το καμιόνι ξεκινούσε μπροστά και άφηνε πίσω του και από ένα κρεμασμένο. Το κρέμασμα του Κώστα Σύρμπα υπήρξε πολύ τραγικό. Δυο φορές κόπηκε το σχοινί του. Και κάθε φορά που έπεφτε καταγής ο κόσμος κραύγαζε «έλεος», «χάρη», «είναι αθώος, δεν βλέπετε;». Μάλιστα μερικοί κινήθηκαν απειλητικά προς το μέρος των Γερμανών. Ευτυχώς που συγκρατήθηκαν από τους πιο ψύχραιμους κι έτσι οι Γερμανοί δεν έριξαν στο ψαχνό, που όπως φαινόταν ήταν αποφασισμένοι να το κάνουν, οπότε θα γινόταν μεγάλο μακελειό και θα θρηνούσαμε πολλά θύματα. Τελικά ο Γερμανός δήμιος έδεσε στο ικρίωμα άλλο πιο γερό σκοινί και για να είναι σίγουρος ότι δεν θα συμβεί και τρίτη ατυχία στο… έργο του, έπνιξε πρώτα τον άτυχο Σύρμπα σφίγγοντας δυνατά τη θηλιά στο λαιμό και μετά τον πέταξε από το καμιόνι.
Οι πέντε Τρικαλινοί νεαροί μείνανε κρεμασμένοι ως την άλλη μέρα και παρουσίαζαν ένα φρικτό θέαμα καθώς αιωρούνταν κάθε φορά που φυσούσε αέρας. Τέτοιο φρικτό θέαμα δεν είχανε αντικρίσει ποτέ οι Τρικαλινοί έτσι που τους βλέπανε κρεμασμένους με τις γλώσσες τους πεταγμένες έξω, με τα σάλια που είχανε τρέξει από το μισάνοιχτο στόμα τους και την απαίσια μυρουδιά που ανέδιναν καθώς είχε αρχίσει η αποσύνθεση των πτωμάτων τους εξαιτίας της μεγάλης ζέστης που επικρατούσε εκείνες τις ηλιόλουστες απριλιανές μέρες του ’44… Ξεκρεμάστηκαν την άλλη μέρα κατά το απόβραδο και παραδόθηκαν στις οικογένειές τους".
Β. Η περίπτωση του Κώστα Σύρμπα ενταγμένη στη σχολική ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου, στα πλαίσια της τοπικής ιστορίας.
Γ. Οι «Άγριες Μέλισσες» δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς από την πρώτη στιγμή που προβλήθηκαν, «κέρδισαν» τους τηλεθεατές, ιδίως τους Θεσσαλούς αφού η πλοκή διαδραματίζεται στο Διαφάνι, ένα μικρό χωριό έξω από τη Λάρισα.
Στο επεισόδιο που προβλήθηκε το βράδυ της Πέμπτης, έγινε αναφορά στον μαρτυρικό θάνατο των πέντε Τρικαλινών ΕΠΟνιτών Στέργιου Γάτσα, Ιωάννη Μπριάζη, Κωνσταντίνου Στεργιόπουλου, Κωνσταντίνου Σύρμπα και Απόστολου Τσανάκα που κρεμάστηκαν στις 18 Απριλίου του 1944, στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.
Άγριες μέλισσες: η πραγματική τραγική ιστορία που αναφέρθηκε στη σειρά! Οι 5 νεκροί από τη γερμανική θηριωδία
Δείτε εδώ τη σχετική σκηνή:
Δ. Διαδικτυογραφία:
Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο: Οι τοπικοί ήρωες των Τρικάλων
Μνημείο Επονιτών Τρίκαλα
Το στερνό γράμμα του Κώστα Σύρμπα
Το κρέμασμα των πέντε πατριωτών από τους Γερμανούς
Την Δευτέρα του Πάσχα (18 Απριλίου) του 1944 απ’ τους φανοστάτες της πλατείας Ρήγα Φεραίου Τρικάλων
Ο Κώστας Σύρμπας και οι σύντροφοί του
Τρίκαλα: Τιμήθηκαν οι 5 απαγχονισθέντες ΕΠΟΝίτες στην πλατεία Ρήγα Φεραίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου