Καλησπέρα και πάλι,
Η δεύτερη αυτή ανάρτηση μου πήρε λίγο περισσότερο χρόνο απ’ όσο υπολόγιζα. Όχι τόσο λόγω της συγγραφής της, αλλά επειδή (1) ήθελα να καταλαγιάσει ο αρχικός ενθουσιασμός μετά την επίσκεψή μου ώστε να είμαι πιο αντικειμενικός και (2) να κοπάσουν λίγο τα έντονα καιρικά φαινόμενα που ταλαιπώρησε τον τόπο μας (και συνεχίζουν να ταλαιπωρούν).
Και ναι, τα κατάφερα. Επιτέλους πήγα στο χωριό μου. Και θα πω μόνο ένα πράγμα: μαζί με τον πατέρα μου περάσαμε υπέροχα, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι καλύτερο!
Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη και την Ευαγγελία, μαζί με την υπέροχη οικογένειά τους, που μας χάρισαν μια μοναδική μανιταροβόλτα και ξενάγηση γύρω από το χωριό. Επίσης, αν και απών, ο Ξάδερφος (με τη βοήθεια της συζύγου του) μας σύστησε στους δικούς τους γνωστούς, τον κ. Διονύση και την κα Γιώτα, οι οποίοι μας κράτησαν υπέροχη συντροφιά και έκαναν την Κυριακή μας αξέχαστη.
Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει για την Κυριακή του Αγίου Δημητρίου και τις καζανιές· μια όμορφη εμπειρία, με συγκινητικές στιγμές όταν ο ένας ακουμπά τον ώμο του άλλου.
Όπως είχα πει: «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Η αρχή έγινε, και στα επόμενα λοιπόν… (Μάλλον Απρίλιο 2026, με το καλό).
-------------------
ΥΓ.1 Ο Ξάδερφος είναι καλύτερα – πάμε δυνατά!
ΥΓ.2 Μακάρι να ξεμπερδέψουμε σύντομα με τις κακοκαιρίες και τις καταστροφές· εύχομαι η περιοχή μας να έχει έναν όμορφο χειμώνα.
ΥΓ.3 Ελπίζω να καταφέρω να παραβρεθώ στην Επιστημονική Ημερίδα στις 17/12 στην Πάντειο.




















































