Πώς θα τα έλεγαν οι παππούδες μας

Ξέρω πως λίγοι μιλούν πλέον  βλάχικα στο χωριό και φαντάζομαι πως θα ήταν πολύ διαφορετικά εάν γυρίζαμε τον χρόνο λίγες δεκαετίες πίσω, βρισκόμασταν σαν " διάφανοι θεατές " δίπλα σε μια συζήτηση στο καφενείο και απλά παρατηρούσαμε.Ίδια μέρη , πρόσωπα που τους μοιάζουμε, όνοματα που μας χάρισαν ,αλλα μια γλώσσα που λίγοι μιλούν πλέον...

Κάπως έτσι θα ακουγαμε παροιμίες που χρησιμοποιούμε τώρα :

• Μέρου σουμ' μέρου κάντι = Το μήλο κάτω απο τη μηλία πέφτει.
• Λούπλου πέρλου αρούκα μα μίντεα νουου μούτα = Ο λύκος την τρίχα την ρίχνει αλλά το μυαλό δεν το αλλάζει.
• Αντούνα , κάντ' χίι τίνιρ , σ' άι κάντ' αου σέστι = Μάζευε,όταν είσαι νέος , για να'χεις όταν γεράσεις
• Απα, φόκλου σ΄μουλιάρεα νου άου πίστι = Το νερό ,η φωτία και η γυναίκα δεν έχουν εμπιστοσύνη
• Ντι λα τζάκα παν' λα φάκα μπουβαλίτσια σ' φιάτσι βάκα = Απο το να το πεί μέχρι να το κάνει ένα μοσχάρι έγινε αγελάδα
• Μπόου βίνισι , μπόου βτζίσι = Βόδι ήρθες , βόδι έφυγες

Πηγή : Ρίζες Ελλήνων Βλάχοι, Πήγασος Εκδοτική.