Γράφαμε παλιότερα:
Η γκούρα είναι πηγή και τοποθεσία στο δασικό δρόμο που κατευθύνεται προς την Κρανιά. Πρόκειται για βρύση με παγωμένο νερό, μέσα στο κατάφυτο από έλατα δάσος. Παλιότερα οι Δραγοβιστινοί πηγαίναν στις 16 Αυγούστου στο μέρος αυτό από το πρωί. Κατά οικογένειες, σόγια ή παρέες ψήναν κεμπάπ πρόβειο, βάζαν τα καρπούζια, τα αναψυκτικά και τις μπύρες στη βρύση να παγώσουν και διασκέδαζαν ως το απόγευμα. Τα τελευταία είκοσι ή και παραπάνω χρόνια το έθιμο εξέλιπε. Κάποιοι, ευάριθμοι συμπατριώτες συνεχίζουν να πηγαίνουν στο χώρο μια μέρα μετά το Δεκαπενταύγουστο. Στοίχημα, αν κι όποτε συγκροτηθεί ένας ενιαίος Σύλλογος Ενεργών Πολυθεατών, θα είναι κι η αναβίωση της Γκούρας, μια μέρα μετά το Δεκαπενταύγουστο, όχι με τη λογική μιας φολκλορικής θέασης του παρελθόντος και προγονοπληξίας, αλλά ως δρώμενο και βίωμα, ως κάτι που θα ανασυστήσει σχέσεις κι επικοινωνία των συγχωριανών και φυσικά ως διασκέδαση κι εκδρομή στο δάσος.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΥΘΕΑΤΩΝ - μετά από χρόνια συζητήσεων- το έθιμο αναβίωσε, τα λόγια έγιναν πράξη.
Η φωτιά άναψε...
Το καρπούζι μεταφέρεται στη βρύση...
Η μικρή Ιωάννα έρχεται να γνωρίσει τη γκούρα...
Το κεμπάπ μπήκε στην ψησταριά...
Τσίκνα παντού...
Οι εκπρόσωποι των συλλόγων
Η ομορφιά του δάσους...
Κόσμος αρκετός μαζεύεται σιγά σιγά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου