Περιγραφή της Πολυθέας στο βιβλίο του Σπύρου Ζήση, "Καλότυχα βουνά", το 1972, ως εξώστη του Ασπροποτάμου

ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ ΧΩΡΙΑ, ΑΕΤΟΦΩΛΙΕΣ

Η ανοιχτή, δασωμένη έκτασι δεν τεμαχίζεται βαθειά από τα ποταμάκια του Άσπρου και φαίνεται νάναι όλη κοντά στο γαλάζιο τ’  ουρανού. Απολαμβάνεις τη χαριτωμένη αυτή απλωσιά, τα πολυσύνθετα και πολύμορφα πλάνα ενός εξαίσιου πίνακα της φύσεως, αν επισκεφτής την Πολυθέα, που βρίσκεται πάνω και πλάι αριστερά από τα τρία ποτάμια. Όλη η περίτεχνη αρμονία του αιθέριου γαλάζιου με το βαθυπράσινο χρώμα, έχει μια έκφρασι, απαλή, γαλήνια, απόκοσμη. Ο θαυμάσιος πίνακας, σε σχήμα πελώριου κοχυλιού, είναι απλωμένος στα πόδια σου, μέσα σε μεταξένιο γαλάζιο πλαίσιο.

Δικαιολογημένα το χωριό πήρε το όνομα Πολυθέα. Γελαστό και χαρούμενο ανάμεσα στα έλατα, μοιάζει μ’ εξώστη, από όπου βλέπεις μια γραφική έκτασι, απ’ τις κορφές του Περιστεριού ως εκείνες του Αυγού, που υψώνονται μακρυά, στη Μεσοχώρα.

Το καλοκαίρι ζουν εδώ ογδόντα οικογένειες, ενώ τον χειμώνα, μένουν μονάχα τέσσερις. Πέντε τυροκομεία κατασκευάζουν διαλεχτό κασέρι απ’ τις 6 χιλιάδες πρόβατα που έχει το χωριό. Το χειμώνα όλοι φεύγουν για τα καμπίσια χειμαδιά των Φαρσάλων και του Δομοκού.

Σπύρος Ζήσης, Καλότυχα βουνά, Εκδόσεις Ελληνικό Βιβλίο, Αθήναι, 1972, σ.49