Ο σπόρος της ανταλλαγής έπεσε
Το απόγευμα, εκεί που πήγαινα κατά τον μπαξέ και περνώντας έξω από το χωράφι του μαστρο Νικόλα, τον είδα ξαφνικά να βγαίνει από την εξώπορτα στο στενό δρομάκι και να μου κάνει ένα άγαρμπο σήμα με το χέρι του να σταματήσω. Είχε ακούσει από μακριά την τρύπια εξάτμιση που έχει το σαραβαλάκι μου και γι’ αυτό με πρόλαβε.
Εσύ δεν έχεις κότες, μου είπε μόλις πλησίασε στο παράθυρο, κι ήταν η πρότασή του κάτι μεταξύ ερώτησης και βεβαιότητας. Δεν ήξερα αν χρειάζεται να του απαντήσω αλλά δεν πρόλαβα και να το πολυσκεφτώ.
Διότι στο ένα του χέρι βαστούσε μια σακούλα με δέκα αβγά και μου τα έχωσε μεμιάς μέσα από το ανοιχτό τζάμι. Πάρτα, μου είπε, είναι ελεύθερης βοσκής, μόνο τριφυλλάκι τρώνε οι όρνιθες, κι ευχαριστώ για τα φυτά και τους σπόρους που έφερες εχτές στο καφενείο και πήρα κι εγώ.
Τον ευχαρίστησα κι εγώ με τη σειρά μου και συνέχισα σχεδόν ευτυχισμένος το δρόμο μου για το χωράφι.
Ένας σπόρος ανταλλακτικής οικονομίας έπεσε στο χωριό. Με τόσο απλές κινήσεις έρχονται κοντά οι άνθρωποι και γίνονται και χαρούμενοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου