Από το γραφείο του
προέδρου
Με την έκδοση αυτού του τιμητικού γραμματοσήμου ο
Σύνδεσμος τιμά και με αυτόν τον τρόπο τον (Κωνσταντίνο Βότσιο Κοινοτάρχη
Πολυθέας επί σειρά ετών) τον έχουμε στο παρελθόν τιμήσει και με περγαμηνή του
συνδέσμου μας πάντα με αποφάσεις του Δ.Σ. Εκείνο που θέλω να προσθέσω στο
βιογραφικό που συνέταξε η ιατρός κόρη του Μάχη Βότσιου είναι ότι έπραξε πολύ
καλά να προστατεύσει διωκόμενους για τις ιδέες τους πατριώτες μας. Συμβάλλοντας
κατά τη γνώμη μου (ώστε ο τόπος μας που αγωνίστηκε πάντα για την πατρίδα) στην
αδελφοσύνη των Πολυθεατών και στο σεβασμό του καθενός και των ιδεών του. Παραθέτουμε
το βιογραφικό που είχε την καλοσύνη να μας σταλεί από την Κυρία Μάχη Βότσιου
καθώς και το ποσό 150 ευρώ για την ενίσχυση του Συνδέσμου.
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΓΡ. ΒΟΤΣΙΟΣ (Βιογραφικό σημείωμα)
Γεννήθηκε το έτος 1919
στην Πολυθέα Τρικάλων.
Γονείς του ήταν ο
Γρηγόρης και η Παρασκευή Βότσιου.
Τα μαθητικά του χρόνια τα
έζησε στα Τρίκαλα, όπου και φοίτησε σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (Δημοτικό-Γυμνάσιο-
Λύκειο).
Η κτηνοτροφία που ήταν το
επάγγελμα της πατρικής του οικογένειας, στάθηκε η αιτία ,στο να μην του
επιτρέψει ο πατέρας του να προχωρήσει σε Πανεπιστημιακές σπουδές (είχε θέση ως
επιλαχών στην Ιατρική Σχολή Αθηνών).
Πέρα από την κτηνοτροφία
κατά κύριο επάγγελμα ,ασχολήθηκε με την παραγωγή και εμπορία τυροκομικών προϊόντων
.
Παντρεύτηκε την ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΖΑΧΑΡΑΚΗ και απέκτησε δύο(2) κόρες: την ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ και την ΑΡΓΥΡΩ, Ιατρούς στο
επάγγελμα.
Έζησε όλα τα χρόνια του
έγγαμου βίου του στη Λάρισα με το μυαλό του και την ψυχή του να βρίσκονται
διαρκώς στην αγαπημένη του ΠΟΛΥΘΕΑ ,την οποία υπηρέτησε με όλη του τη δύναμη
από τη θέση του Προέδρου της Κοινότητας
για πάνω από είκοσι (20) χρόνια.
Τα κυριότερα έργα επί των
ημερών του, ήταν η διάνοιξη του κεντρικού δρόμου του χωριού μέχρι την πλατεία, κάτι
που απαίτησε πολύ πείσμα και δύναμη πειθούς από μέρους του ,ώστε να
παραχωρηθούν στην Κοινότητα οι
απαιτούμενες οικοπεδικές εκτάσεις προκειμένου να προχωρήσει η εν λόγω
διάνοιξη.
Η κατασκευή του ξενοδοχείου
της ΠΟΛΥΘΕΑΣ,που για τα χρόνια εκείνα ήταν το στολίδι της περιοχής του
Ασπροποτάμου.
Είναι επίσης ένα έργο που
το χρεώνεται αναγκαστικά ο ίδιος τόσο για την ικανότητά του να εγκριθεί η
απαιτούμενη κρατική χρηματοδότηση, αλλά και για το ότι με δικά του χρήματα
(πούλησε κασέρια στην Αθήνα έλεγε) έγινε τελικά η αποπεράτωση του έργου.
Πέθανε το ΜΑΡΤΙΟ του 2008 πλήρης ημερών χωρίς να στερηθεί για ογδόντα εννέα (89) καλοκαίρια ούτε μια (1) φορά το αγαπημένο μας χωριό και είναι βέβαιο ότι από εκεί ψηλά εξακολουθεί να νοιάζεται-να χαίρεται και να λυπάται για το σύνολο των συγχωριανών μας και για τον καθένα μας χωριστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου